Nauczyciele bibliotekarze Stella Dąbroś i Marta Sieroń, zachęcają do zapoznania się z poniższym artykułem dotyczącym pozytywnego wpływu czytania na człowieka.
Dlaczego warto czytać?
Dlaczego?
Nie ulega wątpliwości, że kontakt z książką ma ogromny wpływ na rozwój człowieka.Treści w niej zawarte oddziałują na wiele obszarów ludzkiej psychiki: pamięć, koncentrację, kreatywność i inne.Lektura dostarcza wiedzy o świecie i ludziach, kształtuje właściwą hierarchię wartości.
Człowiek wychowany jedynie przez „szklany ekran”, pochłonięty przez Internet
funkcjonuje zupełnie inaczej, niż ktoś, kto czyta książki.
Czytanie to świetne ćwiczenie dla naszego mózgu.
Pierwszym z obszarów, w którym dochodzi do rozwoju intelektualnego w trakcie czytania, jest pamięć. Długoletni eksperyment przeprowadzony przez amerykańskich lekarzy wykazał, iż pamięć ludzi, którzy dużo czytali, była znacznie lepsza od pamięci osób stroniących od książek. Różnica pomiędzy jedną a drugą grupą wyniosła 48%. Niezaprzeczalny jest fakt, że czytanie wprawia w ruch nasz mózg i zmusza do wysiłku. Dzięki temu poprawia się zdolność myślenia analitycznego, tworzą i utrwalają się połączenia komórek mózgowych. Podczas czytania staramy się skupić, zrozumieć i zapamiętać wiele rzeczy, odkrywamy nowe pojęcia i miejsca. Czytając powieść wyobrażamy sobie miejsce, w którym rozgrywa się akcja, bohaterów, ich mimikę, zachowanie. Tworzymy w swojej głowie film. Oczy widzą litery, wyrazy, a mózg przemienia je w głowie na obraz. To pobudza mózg do działania. Dzięki takiej aktywności nasz mózg starzeje się znacznie wolniej.
Czytanie uczy myślenia.
Komunikacja międzyludzka oparta jest na słowie, gdyż to właśnie ono - poprzez odwołanie się do świadomości - jest podstawą naszego myślenia.
W konfrontacji książki, opartej na słowie, z przekazem telewizyjnym, bazującym na obrazie, język okazuje się bardziej uniwersalny. Dzięki niemu możemy przedstawić zarówno wydarzenia, jak również przeżycia wewnętrzne, zjawiska świata materialnego i niematerialnego. Ludzie są istotami myślącymi, ponieważ operują słowem, a nie dlatego, że widzą i słyszą. Uczucia i myśli docierające do naszej świadomości za pomocą słów nie mają odpowiednika w prostych symbolach wizualnych. Przeczytane w książkach historie uczą dostrzegania związków przyczynowo- skutkowych, odnajdywania zależności i wyciągania własnych wniosków. Jednym słowem, czytanie kształtuje umiejętności samodzielnego myślenia i formułowania myśli – kompetencje niezbędne do właściwego funkcjonowania społecznego.
Czytanie wzbogaca słownictwo.
Czy pamiętacie Państwo, jak próbowaliście wywnioskować znaczenie nowych bądź trudnych słów z kontekstu? W ten sposób szybciej zapamiętujemy dane słowo. Takie same korzyści daje nam czytanie książek. Podczas czytania książek, zwłaszcza tych dotyczących konkretnej dziedziny wiedzy, napotykamy nowe słowa. Nie sięgamy wtedy po słownik, ale próbujemy wywnioskować znaczenie słowa właśnie z kontekstu. Gdy słowo pojawia się w książce kilka razy, szybciej je zapamiętamy. W ten sposób uczymy się słów, których raczej nie używamy podczas rozmowy ze znajomymi. Czytanie jednocześnie wymaga zdolności językowych, jak i je rozwija, ponieważ jest nierozłącznie związane z mówieniem i pisaniem. Tych, którzy nie czytają nic albo niewiele, bardzo łatwo poznać. Zdradzają się częstym używaniem zwrotów typu: „No wiesz, o co mi chodzi”. Zacinają się, zastępują słowa gestami lub imitują dźwięki. Ocenę ludzi i przedmiotów ograniczają do przymiotnika „fajny” lub „super”. Warto do tego dodać także fakt, że przeprowadzone w Anglii badania ujawniły, że istnieje ścisła zależność pomiędzy godzinami spędzonymi przed ekranem a rozwojem słownictwa. Prawie wszystkie tzw. „telewizyjne dzieci” w wieku 3 lat mówią na poziomie dzieci o rok młodszych. Im bogatszy język, tym sprawniejsze wyrażanie własnego zdania, lepsza umiejętność werbalizowania uczuć i potrzeb. Ludwig Wittgenstein badając zależność między językiem, którym się posługujemy, a naszymi horyzontami umysłowymi, stwierdził: Granice mojego języka wyznaczają granice mojego świata. Warto zatem zadbać, aby granice te wyznaczały jak największy obszar.
Czytanie wpływa pozytywnie na umiejętność pisania.
Jeśli czytanie może poprawić zdolność analitycznego myślenia, wzbogacić słownictwo, to już jeden krok do wykorzystania tego również podczas pisania. Czytając uczymy się poprawnej ortografii, interpunkcji, kształtujemy także nasz styl. Analizując cudze teksty, uczymy się budować własne
Czytanie wyrabia cierpliwość.
W telewizji bardzo dużo informacji jest przekazywanych w niezwykle krótkim czasie, co nie pozwala na zapamiętanie czy przemyślenie ich wszystkich. W ten sposób telewidz uczy się skupiania uwagi na krótką chwilę, a jego myśl staje się bardziej impulsywna niż refleksyjna (niektóre badania wskazują nawet na związek między nadmiernym oglądaniem telewizji a pochopnym podejmowaniem decyzji i niecierpliwością) . W trakcie czytania przetwarzanie informacji przebiega wolniej. Odwracając kartki, wchodzimy stopniowo w mechanizm narracji. Krok po kroku staramy się zrozumieć książkę. Tempo zależy od nas. Do pewnych rzeczy można w każdej chwili wrócić, najistotniejsze można sobie zaznaczyć. Można powiedzieć, że czytanie jednocześnie wymaga oraz uczy cierpliwości.
Czytanie rozwija wyobraźnię.
Telewizja nie pozwala nam na samodzielne myślenie. Niczego nie musimy sobie wyobrażać czy dochodzić do czegoś drogą naturalnej refleksji. Wszystko mamy podane: zarówno scenerię, mimikę, jak i ton głosu. Czytając, sami obsadzamy role, obmyślamy tło i kierujemy akcją. Każdy szczegół wygląda tak, jak zechcemy. Wizualizujemy w głowie miejsca, osoby, sytuacje. To jest naprawdę niezwykła umiejętność. Dzięki czytaniu potrafimy odnaleźć się w otaczającym nas świecie, szybciej zdawać sobie sprawę z różnych rzeczy, jesteśmy bardziej świadomi siebie i świata, lepiej go odbieramy i rozumiemy. Potrafimy przenieść różne sytuacje z książek do życia codziennego, zazwyczaj podświadomie, ale dzięki temu umiemy wiele rzeczy przewidzieć i z wieloma sobie poradzić.
Czytanie rozwija empatię i postawy prospołeczne.
Czytanie uczy empatii i wrażliwości. Empatyczne zachowania w stosunku do bohaterów literackich przekładają się z czasem na rozwój rzeczywistych postaw prospołecznych. Wyniki badań przytaczanych przez Hoffmanna dowodzą, że im wyższy poziom empatii, tym większa gotowość do rzeczywistego pomagania innym ludziom, zwłaszcza cierpiącym. Aby poczuć empatyczne cierpienie, wystarczy tylko wyobrażać sobie sytuację ofiar, czytać o nich lub dyskutować. Wówczas uczucie empatii pojawia się za sprawą dwóch mechanizmów: kojarzenia pośredniego oraz przyjmowania ról. Można więc założyć, że te dwa mechanizmy pojawiają się podczas czytania książki, gdy brak jest bezpośredniego kontaktu z osobą, a naszej percepcji dostępny jest tylko opis przeżyć bohatera oraz – ewentualnie - emocji, które im towarzyszą. Z drugiej strony, mechanizm przyjmowania ról wiąże się także z posiadaniem przez nas wiedzy o tym, jakie emocje najczęściej towarzyszą określonej sytuacji. Im bogatsze nasze doświadczenia, tym wiedza jest większa. Niektórych sytuacji nie możemy przeżyć lub zaobserwować. Czytanie można zatem uznać za jeden ze sposobów zwiększania wiedzy na ten temat. Dodatkowo badania wykazały, że empatia zmniejsza także agresję i potrzebę manipulowania innymi. U osób z wysokim poziomem empatii częściej pojawia się potrzeba przeproszenia i rekompensaty. Moralność, której podstawą jest empatia, to fundament zachowania prospołecznego oraz kierowania się zasadą wzajemności i sprawiedliwości.
Czytanie zmniejsza poziom stresu oraz pomaga budować relacje.
Zalety czytania odkryli także psychoterapeuci i psycholodzy. Biblioterapia stosowana jest jako narzędzie wspierające podczas terapii medycznych. Odpowiednio dobrana lektura zdaniem lekarzy zapewnia pacjentowi psychiczne wsparcie, redukuje napięcie nerwowe i stany lękowe. Czytanie odpowiednich książek jest polecane jako forma leczenia psychoterapeutycznego dzieci nieśmiałych, nadmiernie agresywnych, z szeroko pojętymi trudnościami w rozwoju emocjonalno- społecznym. Książka może pomóc zarówno w poznaniu sytuacji, z którymi dziecko się nie zetknęło, jak też posłużyć za temat rozmowy o trudnych emocjach, których samo doświadcza. Literatura pełni również funkcję kompensacyjną, ponieważ odrywa czytelnika od rzeczywistości, zapewniając relaks i wytchnienie od problemów codzienności. Badania brytyjskich naukowców udowodniły, iż oderwanie się od codziennych zmartwień i obowiązków na rzecz wciągającego kryminału albo reportażu prasowego może zmniejszyć poziom naszego stresu nawet o ok. 70 %. Czytanie książek pomaga także budować relacje między ludźmi oraz rozwiązywać bieżące problemy poprzez przekazywanie gotowych rozwiązań. Biblioterapia stosowana jest także w działaniach profilaktycznych. Odpowiednio dobrana lektura kształtuje bowiem osobowość młodego czytelnika. Książka jest dla nastolatka źródłem wzorców osobowych oraz postaw życiowych.
Literatura:
1. Jakubowicz A., Lenartowska K., Plenkiewicz M, Czytanie w początkowych latach edukacji, Bydgoszcz 1999. 2. Truskolaska J., Wychować miłośnika książki, czyli czytelnictwo i okolice, Tychy 2007. 3. Aneta Bohaczewska- Petryna, Wpłw literatury na rozwój empatii i postaw prospołecznych u młodego czytelnika, "Ryms" nr 9, 2010, s. 13-15. 4. P. T. Nowakowski, Fast Food dla mózgu czyli telewizja i okolice, Tychy 2002. 5. http://zielonyszlak.com.pl/zdrowe-cialo-i-umysl/242-ksiazka-a-rozwoj-czyli-jak-czytanie-udoskonala-czlowieka 6. http://www.blog.tolle.pl/dlaczego-warto-czytac/ 7. http://czytamwruchu.pl/2015/11/22/co-daje-nam-czytanie-gra-wyobrazni/ 8. http://kobieta.dziennik.pl/twoje-emocje/artykuly/461450,biblioterapia-dzialanie-skutecznosc-biblioterapii