„Bądź dzieckiem jak najdłużej, Jak dziecko baw się, śmiej. I kochaj tak, jak dziecko, I serce dziecka zawsze miej!”
W Dniu Dziecka Wszystkiego Najlepszego Wszystkim Dzieciom
W Polsce Dzień Dziecka obchodzony jest od 1 czerwca 1950 roku. Organizacja Narodów Zjednoczonych obchodzi też 20 listopada Powszechny Dzień Dziecka, który upamiętnia m.in. podpisanie Konwencji o prawach dziecka. Zwykle Dzień Dziecka w Polsce obchodzony jest jako Dzień, w którym Dzieciom stwarza się wiele atrakcji, obdarowuje słodyczami, prezentami, ale to co możemy dać dziecku najcenniejsze to czas i uwagę. Czy małe, czy duże Dziecko potrzebuje miłości i szacunku. Potrzebuje wsparcia i wiary, że jest ktoś kto je bardzo kocha i akceptuje bez względu na wszystko.
Dzień Dziecka to czas, kiedy przypominamy, Każdemu dziecku, niezależnie od koloru skóry, wyznania czy pochodzenia, przysługują takie same prawa - prawa dziecka. Najważniejszym dokumentem dotyczącym praw dziecka jest Konwencja o prawach dziecka uchwalona w 1989 roku przez Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych i ratyfikowana przez Polskę w 1991 roku.
Polska może poszczycić się bogatą tradycją związaną z promowaniem praw dziecka, począwszy od postaci Janusza Korczaka, cenionego na świecie działacza na rzecz godnego traktowania dzieci, po Ludwika Rajchmana, pomysłodawcę stworzenia międzynarodowej organizacji działającej na rzecz dzieci - UNICEF. Polska była również inicjatorem powstania Konwencji o prawach dziecka, gdyż przedłożyła Komisji Praw Człowieka ONZ jej pierwszy projekt.
O tym, jak ważne są w naszym kraju prawa dziecka świadczy również fakt, iż zostały one uwzględnione w Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej.
Dziecko powinno znać swoje prawa, rozumieć je i świadomie z nich korzystać. Państwo powinno traktować dziecko podmiotowo i bezwzględnie przestrzegać przysługujących mu praw.
Upowszechnianie wiedzy o prawach dziecka nie jest wymierzone przeciwko rodzicom. Zarówno rodzice, opiekunowie jak i nauczyciele powinni mieć świadomość, że prawa dziecka nie kolidują z prawami dorosłych, lecz się uzupełniają.
Zapisy zawarte w Konwencji o prawach dziecka są podstawą działalności UNICEF, który podejmuje starania, aby stanowiły one kanon zasad etycznych i standardów międzynarodowych postępowania wobec dzieci.
Nie zawsze w tym samym czasie, ale niemal na całym świecie obchodzony jest Dzień Dziecka.
We Francji oraz Włoszech zamiast Dnia Dziecka obchodzi się Dzień Rodziny. Pieczone są ciasteczka z wróżbami, a rodzice spełniają małe zachcianki swoich pociech i obdarowują je prezentami. Brzdące przez cały dzień noszą także papierowe korony. We Włoszech propagowana jest pewna ciekawa tradycja: odpowiedzialną za przynoszenie słodyczy grzecznym dzieciom jest wróżka o wyglądzie wiedźmy; z kolei niegrzeczne maluchy otrzymują węgiel.
Święto dzieci w Szwecji różni się znacznie od tego, które znamy. Przede wszystkim nie obdarowuje się maluchów prezentami. Dla Szwedów jest to dzień, w którym głośno porusza się kwestie dotyczące najmłodszych, takie jak np. szkolnictwo czy prawa dziecka.
Najbardziej egzotycznie Dzień Dziecka obchodzą Japończycy. Chłopcy swoje święto spędzają ze swoimi ojcami, z którymi wykonują papierowe hełmy samurajskie, szyte są także proporce przedstawiające karpie (symbol sukcesu w życiu i odwagi), które są następnie wywieszane na dachach domostwa. Karpie symbolizują ilość członków rodziny – duże ryby oznaczają rodziców, mniejsze – synów. Dziewczynki świętują, robiąc z rodzicami lalki ubrane w tradycyjne japońskie stroje, wybierając się na wystawy papierowych lalek czy teatrzyki.
Podczas tureckiego Dnia Dziecka dzieci puszczają latawce, śpiewają i tańczą w strojach narodowych. Tego dnia mają także wstęp do parlamentu.
Zapoczątkowana w latach 50. XX wieku historia Dnia Dziecka oraz idea jego powstania warta jest ciągłego przypominania, a dzieci – nie tylko od święta – powinny być traktowane z szacunkiem i miłością.
Niedawno obchodziliśmy też inne Święto:
15 Maja Międzynarodowy Dzień Rodziny
Międzynarodowy Dzień Rodzin - „Jest okazją, by przypomnieć, jak ważną rolę pełni rodzina”
15 maja obchodzimy Międzynarodowy Dzień Rodziny, ustanowiony przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w 1993 r. , którego celem jest zwiększenie świadomości na temat potencjału i wyzwań związanych z życiem rodzinnym.
Dzisiaj więcej czasu niż kiedykolwiek spędzamy z naszymi bliskimi, niektórzy mają już może trochę dość, inni tęsknią, bo nie mogą się spotkać, ale Międzynarodowy Dzień Rodziny jest wspaniałą okazją do przypomnienia, jak ważna jest rodzina, do podziękowania za obecność bycia razem.
Warto pamiętać, nie tylko wtedy, gdy świętujemy Dzień Rodzin, o tym, że rodzina jest najważniejsza. Nie bez przyczyny często podkreśla się, że to podstawowa grupa społeczna, cegiełka, która buduje całość. Rodzina to cały świat małego dziecka, dla niego nie ma nic poza najbliższymi. W codziennym pędzie często zapominamy o z pozoru błahych czynnościach, o wspólnie spędzonym czasie, o rozmowach, nawet tych o niczym. Dzień Rodzin ma przypomnieć, że to, co ważne, mamy na wyciągnięcie ręki i powinniśmy o to zadbać.
Mówią, że dzisiaj Rodzina przechodzi kryzys, dlatego tym bardziej dbajmy o swoje Rodziny i dbajmy o siebie nawzajem. Nikt nie zastąpi, ojca, matki, babci, dziadka Dziecku i nikt nie da tyle radości Rodzinie co Dziecko.
9 charakterystycznych cech rodzin, w których wychowali się ludzie sukcesu.
Chcesz, aby twoje dziecko w przyszłości podążało swoją wymarzoną ścieżką kariery?
Na pewno.
Jak się okazuje, nawet drobne czynności mają na to wpływ.
Oto 9 rzeczy, które charakteryzują rodziców ludzi sukcesu:
Co takiego robili rodzice, którzy wychowali ludzi sukcesu? Portal Independent wziął pod lupę wyniki wielu badań naukowych, których celem było sprawdzenie, co łączy rodziców obecnych ludzi sukcesu. Po przeanalizowaniu wszystkich punktów mamy dobrą wiadomość: sporo zależy od nas, rodziców. Zła? To kosztuje naprawdę dużo wysiłku.
Co takiego robili rodzice, którzy wychowali ludzi sukcesu?
Włączali je do codziennych obowiązków domowych
"Jeśli dzieci nie zmywają naczyń, to znaczy, że ktoś inny robi to za nich" - powiedziała Julie Lythcott-Haims, autorka książki "How to Raise an Adult" (w wolnym tłumaczeniu: "Jak wychować dorosłego"). Osoba, która od najmłodszych lat była wyręczana z obowiązków, nie miała okazji nauczyć się pracowitości, wytrwałości, a także konsekwencji swoich działań. Wdrażanie dzieci w prace domowe uświadamia im także, jak ważne jest działanie w grupie.
Do codziennych obowiązków można (a nawet warto!) angażować już dzieci 2-letnie. Nie można oczekiwać wtedy, że będą one wykonywały dane czynności z dużą precyzją, ale nie o to przecież chodzi. Kwestie wychowawcze są tutaj nieocenione.
Mieli wysokie oczekiwania
Naukowcy z Uniwersytetu Kalifornijskiego przeprowadzili badania na ponad 6,5 tys. dzieci z rocznika 2001. Dowiedli, że wysokie oczekiwania rodziców w stosunku do dzieci, mają silny związek z tym, jak dużo wysiłku wkładają one w naukę.
Ma to sens pod warunkiem, że oczekiwania rodziców są REALNE. Poprzeczka postawiona przez rodziców ma być w danym momencie zawieszona tuż nad poziomem wzroku dziecka. I ani centymetr wyżej.
Uczą je funkcjonować w grupie
Dzieci, które świetnie sobie radzą w grupie, są bardziej predestynowane do osiągnięcia sukcesu w przyszłości. Ale co to właściwie oznacza, że "radzą sobie w grupie"? Takie dzieci potrafią zgodnie bawić się z rówieśnikami, są asertywne, a przy tym empatyczne.
Na te umiejętności składa się wiele czynników, zarówno osobniczych, jak i wynikających z wychowania. Z całą pewnością współdziałanie w rodzinie, jak również budowanie w dziecku poczucia własnej wartości są w stanie pomóc.
Dbali o dobre relacje w rodzinie
Naukowcy z Uniwersytetu w Illinois są zgodni, że dzieci pochodzące z rodzin rozbitych, niepełnych lub takich, w których rodzice są skonfliktowani, wypadają gorzej pod kątem emocjonalnym i intelektualnym na tle osób wychowanych w rodzinie, w której udało się stworzyć harmonię.
Cóż, nie na wszystko mamy wpływ. Nawet, jeśli dziecko nie ma możliwości wychowywać się z obojgiem rodziców, jego szanse nie są przekreślone. Dużo zależy od ciebie i twojego zaangażowania w jego rozwój.
Uczyli dzieci matematyki od najmłodszych lat
Okazuje się również, że wczesne nauczanie prostych pojęć matematycznych, ma bardzo korzystny wpływ na dalszy rozwój intelektualny dziecka. Wykształca kreatywne, analityczne myślenie, poprawia koncentrację. Znajomość podstawowych zasad matematycznych, ułatwia również naukę czytania.
Czy to oznacza, że trzeba z 2-3-latkiem przerabiać podręczniki matematyczne dla klas 1-3? W żadnym wypadku. Nauka matematyki z maluszkiem powinna odbywać się "przy okazji", to jest podczas zabaw czy spaceru. Wszak ta dziedzina nauki kryje się wszędzie. Od rodzica zależy, jak szybko dziecko ją odkryje.
Byli mniej zestresowani
Stres rodziców bardzo silnie wpływa na osobowość dziecka. "Stres matek, a zwłaszcza, gdy stres jest spowodowany próbą znalezienia czasu między gotowaniem, sprzątaniem, a obowiązkami domowymi i zabawą z dzieckiem, ma szczególnie zły wpływ na pociechę" - twierdzi socjolog Kei Nomaguchi.
Warto wiedzieć zatem, że to nie ilość czasu spędzonego z dzieckiem jest ważna, a jakość.
Cenili wysiłek, nie bali się porażki
To prawdopodobnie jeden z najważniejszych punktów. Ci rodzice, którzy podkreślają rolę włożonego wysiłku, nawet kosztem pomyłki czy porażki, budują w dziecku poczucie własnej wartości i uczą wytrwałej i cierpliwej pracy.
Dziecko wzrastające w takiej atmosferze odczuwa radość z samego działania, a nie wyłącznie wygranej. To wielka wartość!
Mama była aktywna zawodowo
Według naukowców dzieci wychowujące się w rodzinie, w której mama była aktywna zawodowo, lepiej radziły sobie zawodowo od tych, w których kobieta rezygnowała z pracy na rzecz prowadzenia domu. Częściej zdobywały nie tylko lepsze wykształcenie, ale również zajmowały kierownicze stanowiska i uzyskiwały wyższe dochody.
Tylko kiedy w takim razie "dobrze" wychowywać dzieci?
Mieli dobry przykład
I na koniec statystycznie dzieci z rodzin, gdzie mają przykład pracowitości częściej osiągają sukces. Pracowici rodzice dają dobry przykład, szacunek do pracy, a dzieci często naśladują zachowania swoich rodziców. Pracowitość rodziców widać też w domu, nad wychowaniem dzieci, pokazywaniem świata, dawaniem umiejętności radzenia sobie w dzisiejszym szalonym świecie. A jeśli dziecko nie osiągnie spektakularnego sukcesu, nie osiągnie oszałamiającej kariery? Trudno. Bo czy sukces zawodowy to wszystko, czego pragniemy dla naszych dzieci?